Voedselallergie en smaakbeleving
Soms vraag ik mij af of mensen met een voedselallergie, meer in het bijzonder onze dochter, een andere smaak ontwikkelen of hebben ontwikkeld in de loop der jaren voor bepaalde producten en etenswaren. En vergeet je misschien ook hoe sommige producten smaken als je ze jaren niet eet of hebt gegeten?
Bij ons thuis vragen de broers van Tess aan tafel regelmatig: “Tess, als je een ei zou mogen, zou je dat dan lekker vinden?” Of; “Wat wil je graag nog eens proeven als je alles weer mag eten, want ik ben zo benieuwd of jij dit ook lekker zou vinden?”. Als de mannen iets eten wat Tess niet mag en het smaakt hen zelf niet hoor je nog wel eens: “Maar als jij dit zou kunnen eten zou je het ook niet lekker vinden hoor, dat weet ik zeker…………..”.
Voor sommige producten geldt dat Tess ze lang geleden voor het laatst heeft gegeten. Bijvoorbeeld een boterham met pindakaas; de laatste keer dat ze daar een hap van nam was ze ongeveer 1 jaar oud. Wat mij daarvan vooral bijstaat is dat ze dit absoluut niet lekker vond. Blijkbaar gaf haar lichaam toen al signalen af van “weigering” of “verkeerd voor mij”. Een ei kan ze zich ook niet meer herinneren en soms zie ik haar nog wel verlekkerd naar een stukje paling of zalm kijken ook al is het heel lang geleden dat ze dit voor het laatst heeft gegeten. Soms zou ze zo graag weer iets willen proeven wat ze nu in haar dieet niet mag eten. In haar fantasie heeft ze al heel wat gebakken eieren meegegeten met de rest.
Proeven doe je met je tong en het proeven van verschillende smaken doe je met hele kleine uitsteeksels op je tong; de smaakpapillen. Deze smaakpapillen proeven zoete, zure, zoute en bittere smaken die in je voedsel of drinken zitten.
Waarom je bepaalde dingen wel lekker vindt en andere dingen niet heeft met verschillende dingen te maken. Toch begint iedereen met dezelfde smaakvoorkeur, vond ik terug op internet. Als baby ken je blijkbaar namelijk maar één smaak en dat is die van melk. Het eerste wat een pasgeborene binnenkrijgt, moedermelk, is zoet van smaak. Zo ontstaat er een natuurlijke afkeer tegen zout omdat een baby dit niet gewend is.
Maar wat nu als een kind geen moedermelk verdraagt?
Ik herinner mij bij Tess dat borstvoeding uitliep op een regelrechte ramp. Had ze toen ook al meer voorkeur voor juist “zoute” producten in plaats van zoete babymelk? Natuurlijk reageerde ook haar lichaam op de babymelk en is de smaak maar een bepaald onderdeel van voeding, maar achteraf ben ik eigenlijk wel nieuwsgierig naar de smaakbeleving van haar op dat moment. Ik ben geen expert en ik word ook niet gehinderd door enige medische kennis maar als ervaringsdeskundige kan ik wel aangeven dat je Tess altijd wakker kan maken voor een kopje soep, een bord macaroni, frietjes of boerenkool met worst. Sommige producten die zoet van smaak zijn vindt ze lekker, maar vooralsnog winnen de chips het van de snoepjes en eet ze liever een broodje knakworst dan een boterham met honing of jam……
Ik weet het, wellicht heeft dit helemaal niets met voedselallergie te maken maar het blijft interessant om over na te denken. En over smaak valt natuurlijk niet te twisten!